Stomatologia estetyczna

Kamień nazębny osadzający się na zębach stwarza idealne warunki do rozwoju bakteriom powodującym próchnicę, paradontozę oraz choroby dziąseł. Z tego względu ważne jest regularne usuwanie kamienia.

Przed zabiegiem wybielania zębów należy wyleczyć wszystkie stany chorobowe w jamie ustnej, a następnie wykonać higienizację zębów oczyszczając je ze złogów, płytki bakteryjnej oraz kamienia nazębnego. Zęby można wybielić na dwie metody:

Należy pamiętać, że po lub podczas wybielania może pojawić się nadwrażliwość. Po zabiegu przez około 2 tygodnie należy stosować tzw. „białą dietę”, czyli nie spożywać produktów przebarwiających zęby, jak np. kawa, herbata itp.

Bonding jest metodą małoinwazyjną i rekomendowana jest pacjentom z niewielkimi defektami zębów, czyli np. przebarwienia, nierówności, wykruszenia czy chcących pozamykać przerwy między zębami (diastemy).

Zabieg bondingu nie wymaga znieczulenia, a procedura dla jednego zęba zamknie się podczas jednej wizyty trwającej około 60 minut. Bonding nie uszkadza tkanki zęba, więc w razie ewentualnej potrzeby można przywrócić ząb do stanu pierwotnego.

Jeśli zatem pacjent nie chce czekać długo na efekt bądź ma na uwadze inwazyjność i wyższe koszty innych rozwiązań bonding jest dobrym wyborem do poprawy wyglądu zębów.

Procedura ta ma jednak również wady. Bonding jest podatny na przebarwienia, ma stosunkowo krótką trwałość, którą określa się na około 5 lat.

Licówki wykonuje się z różnych materiałów. Wyróżnia się licówki:

– kompozytowe

– akrylowe

– ceramiczne

są najatrakcyjniejsze ze względów finansowych – są najtańsze. Ten rodzaj licówek wykonuje się z materiału światłoutwardzalnego podczas jednej wizyty. Inwazyjność tego zabiegu w strukturę zęba jest stosunkowo niewielka. Wymaga niewielkiego zeszlifowania warstwy wierzchniej szkliwa, a w niektórych przypadkach nie ma konieczności szlifowania .

Licówka kompozytowa, w porównaniu do innych rodzajów licówek, ma stosunkowo niską wytrzymałość i maja większą skłonność do przebarwień.  W związku z tym należy mieć na uwadze, że założenie tego rodzaju licówek wyklucza: paradontoza, istniejące zbyt duże ubytki w koronach zębów, zbyt mały rozmiar zębów, istniejąca próchnica oraz wady zgryzu i bruksizm. Mają jednolity kolor, więc nie wyglądają naturalnie.

są wykonane z ceramiki skaleniowej, czyli krzemionki , kwarcu, kaolinu oraz barwników. Jest to materiał, dzięki któremu można uzyskać naturalny wygląd zęba. Licówka ceramiczna jest droższe niż licówki kompozytowe, ale charakteryzują się większą trwałością i lekkością. Jednocześnie licówka ceramiczna wykazuje się małą elastycznością i dużą kruchością i twardością, co powoduje konieczność umiejętnego ich mocowania. Prawidłowo wytworzone i nałożone licówki ceramiczne dają rewelacyjny efekt estetyczny przy jednoczesnym zachowaniu naturalnego wyglądu zębów.

Licówką ceramiczną maskuje się przebarwienia koron, koryguje się kształt, długość i szerokość zęba czy na przykład ukruszony brzeg sieczny lub zamyka się diastemy.

Przeciwwskazaniem do założenia licówki ceramicznej zdecydowanie będzie za mała wielkość zęba, bruksizm, wady zgryzu czy za mała ilość szkliwa na zębie lub ząb bardzo zniszczony, a także leczony kanałowo lub z niewyleczoną próchnicą czy choroba dziąseł. Rozlegle wypełniony ząb również będzie przeciwwskazaniem do nałożenia licówki ceramicznej. Braki zębów w odcinkach bocznych również uniemożliwi nam podejścia do zabiegu założenia licówek ceramicznych i najpierw trzeba będzie je uzupełnić.

Pod ten rodzaj licówki ząb musi być w lekkim stopniu oszlifowany. Przed założenie licówki ceramicznej odbywa się kwalifikacja do wykonania tego zabiegu.

Wykonane są z porcelany, cyrkonu i tlenku glinu. Technika wypalania warstwowego sprawia, że licówka pełnoceramiczna posiada takie same warstwy, jakie posiada ząb – szkliwo i zębinę, gdzie zębina jest porcelanowa. Materiał ten jest światłoprzepuszczalny, co sprawia, że ząb wygląda bardzo naturalnie i licówki są niezauważalne. Ponad to jest to materiał naturalny i zdrowy dla tkanek zębów, a efekty estetyczne są naprawdę bardzo dobre. Licówki pełnoceramiczne są trwałe i odporne na działanie dużych sił.

Licówki te stosuje się do zamykania diastem, zmiany kształtu szerokości oraz długości zębów, przy odłamaniach brzegów siecznych, przy ubytkach przyszyjkowych i erozjach czy przy przebarwieniach. Stosuje się je także do wydłużenia startych zębów, korekcji zębów stożkowych lub korekty ustawienia zębów.

Przeciwwskazaniami do zastosowania licówek pełnoceramicznych będą: wady zgryzu, choroby dziąseł, niewyleczona próchnica, ząb leczony kanałowo, bardzo zniszczony lub rozlegle wypełniony. Również za małe zęby uniemożliwią założenie licówki, bruksizm, zbyt mała ilość szkliwa oraz braki w uzębieniu w odcinkach bocznych, które należy uzupełnić przed zabiegiem nałożenia licówki.

Do zabiegu nałożenia licówki pełnoceramicznej potrzebna jest kwalifikacja przez lekarza. Kwalifikacja oprócz badania wewnątrzustnego, może obejmować analizę zdjęć i analizę modeli diagnostycznych

Są to najczęściej wybierane licówki ze względu na elastyczność i trwałość materiału, który jest mocniejszy od naturalnego szkliwa. Dodatkowo są odporne na przebarwienia oraz osadzanie się kamienia nazębnego. Niewątpliwym atutem licówek porcelanowych jest ich bezpieczeństwo dla zdrowia i właściwości antyalergiczne. Licówka ta jest cienką płytką wykonana z porcelany. Może mieć całkowicie dowolny kształt i dowolny kolor oraz wyglądają bardzo naturalnie.

Licówek porcelanowych używa się do ukrycia przebarwień koron zębów, do korygowania kształtu, do korygowania ułamań brzegów siecznych, zamykania diastem oraz kiedy działają duże siły w miejscu, gdzie nie może się utrzymać wypełnienie.

są to licówki wykonane z masy akrylowej i są stosowane zastępczo na czas oczekiwania na właściwa licówkę.

Tak samo, jak przypadków poprzednich nakładek licowych przeciwwskazaniami do zabiegu założenia licówek porcelanowych są: wady zgryzu, bruksizm za mały ząb i za mała ilość szkliwa na zębie. Przeciwwskazaniem są także nieuzupełnione braki zębów w bocznych odcinkach, zęby leczone kanałowo i z niewyleczoną próchnicą, bardzo zniszczony ząb lub ze zbyt dużym wypełnieniem, a także choroby dziąseł

Przed założeniem licówek pacjent musi zostać zakwalifikowany do tego zabiegu przez lekarza, który podczas wizyty konsultacyjnej przeprowadzi badanie wewnątrzustne, czyli określi stan zębów i jakość szkliwa, oceni stan dziąseł i sprawdzi zgryz. Czynności te są niezbędne do określenia optymalnej metody leczenia w zależności od predyspozycji i oczekiwań pacjenta.

Na zabieg pacjent powinien przyjść z wyleczonymi zębami, bez stanów zapalnych dziąseł i bez braków zębowych w odcinkach bocznych. Zęby muszą też być wyczyszczone z kamienia i osadów. Ponieważ licówki są cienkie sugeruje się wybielenie zębów przed zabiegiem, zwłaszcza jeśli są mocno przebarwione.

Po przygotowaniu i określeniu rodzaju leczenia lekarz szlifuje zęby w znieczuleniu miejscowym i pobiera wyciski zębów. Do czasu wytworzenia ostatecznych licówek przez technika lekarz zakłada licówki tymczasowe.

Powikłania po zabiegu założenia licówek dotyczą głównie odklejenia bądź ukruszenia licówki.